Ο ελληνικός λαός γιορτάζει το Σάββατο του Λαζάρου διαφορετικά από τόπο σε τόπο.
Παλιότερα τα έθιμα ήταν πιο πολλά, μα με τον καιρό αρκετά λησμονήθηκαν. Για παράδειγμα, σε πολύ λίγα μέρη πλέον τραγουδούν τα κάλαντα. Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν μια γυναικεία παράδοση στη Θράκη. Τα τραγου-
δούσαν κοπέλες μικρές και μεγάλες που ονομάζονταν «Λαζαρίνες».
Την παραμονή της γιορτής οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στους αγρούς, για να μαζέψουν λουλούδια και να στολίσουν το καλαθάκι τους. Το Σάββατο του Λαζάρου ντυμένες με τις φορεσιές του τόπου τους και με τα καλαθάκια τους στολισμένα γυρνούσαν τα σπίτια τραγουδώντας τον Λάζαρο. Οι νοικοκυρές των σπιτιών τις περίμεναν στο κατώφλι να ακούσουν τα κάλαντα και να τις
φιλέψουν με γλυκίσματα ή χρήματα.
Τα λαζαράκια είναι γλυκά νηστίσιμα ψωμάκια, ζυμωμένα με αλεύρι και ταχίνι, πλασμένα σαν ανθρωπάκια με μακρύ ρούχο και σαρίκι στο κεφάλι, με τα χέρια σταυρωμένα και με την κοιλιά παραγεμισμένη σταφίδες, καρύδια και σουσάμι καβουρδισμένο.

Διαδραστική παρουσίαση για το έθιμα και παραδόσεις για το Σάββατο του Λαζάρου.